بیگدلیان و رضوی (1393) بقای دو سویه را در سه نوع سس مایونز دبه ای بیژن همزیست، با باکتری آزاد و محصور شده با آلژینات کلسیم (در غلظت 4 درصد) و محصور شده با آلژینات کلسیم و نشاسته مقاوم ارزیابی کردند.
در طول 91 روز با توجه به نتایج، ریزپوشانی می‌تواند به بقای سلولهای پروبیوتیک کمک کند و افزودن نشاسته ذرت به آلژینات کلسیم باعث بهبود کیفیت‌های شیمیایی سس مایونز همزیستی می‌شود، زیرا باعث افزایش بقای باکتری‌های پروبیوتیک می‌شود.
سلول های زنده مخلوط L. acidophilus با سس مایونز 2.659 log کاهش برای حالت آزاد نشان دادند، در حالی که حالت محصور شده با آلژینات (غلظت 4٪) کاهش 1.48 log، باکتری محصور شده (L. acidophilus) با نشاسته Hi-Maize، و مخلوط آلژینات پس از 91 روز حدود 1.1497 لاگ کاهش یافت.
برای این منظور، بسیاری از بیوپلیمرها برای پوشش پروبیوتیک ها استفاده می شوند. به عنوان مثال، آلژینات به عنوان یکی از بیوپلیمرهای پرکاربرد برای ریزپوشانی مشاهده شده است که بقای سلول های پروبیوتیک را از 80٪ به 95٪ افزایش می دهد (ماندال، پونیا و سینگ، 2006). آلژینات یک ماده ارزان، زیست سازگار و غیرسمی برای بدن است (چواری و همکاران، 2010؛ کسری-کرمانشاهی، فولادی، و پیمانفر، 2010).
این پلیمر زیستی یک پلی ساکارید آنیونی است که از اسید گلوکورونیک و باقیمانده‌های اسید D-mannuronic تشکیل شده است که توسط 1-4 پیوند گلیکوزیدی به هم مرتبط شده‌اند (Annan, Borza, & Hansen, 2008).
ترکیب پری بیوتیک ها و مواد پوشش دهنده پری بیوتیک ممکن است محافظت از پروبیوتیک ها را در مواد غذایی و حتی در دستگاه گوارش به دلیل همزیستی بهبود بخشد که محصول “همزیستی” نامیده می شود (چن، چن، لیو، لین، و چیو، 2005؛ نازارو، فراتیانی، کاپولا، سادا، و اورلاندو، 2009).
خلیل و منصور (1998) بیفیدوباکتریوم بیفیدوم و بیفیدوباکتریوم اینفانتیس را به عنوان سلولهای محصور شده آزاد و آلژینات به سس مایونز اضافه کردند. زنده ماندن سلول های آزاد پس از 2 هفته کاملا از بین رفت. با این وجود، B. bifidum محصور شده تا 12 هفته و B. infantis به مدت 8 هفته زنده ماندند (Khalil & Mansour, 1998).
