تفاوت بین یک ضد عفونی کننده شوینده من و یک ضد عفونی کننده با غلظت و رقت استفاده شده در محصول مشخص می شود، به عنوان مثال، یک یدوفور با ppm 25 به عنوان یک ضد عفونی کننده در نظر گرفته می شود، در حالی که در ppm 75 یک ضد عفونی کننده در نظر گرفته می شود.
بنابراین ماده ضدعفونی کننده باید در مقایسه با یک ضدعفونی کننده ظرفیت بیشتری برای از بین بردن باکتری های بیماری زا داشته باشد (باید بتواند در 30 ثانیه 99.99 درصد از باکتری های بیماری زا آزمایش را از بین ببرد، اما اسپورها یا ویروس ها را از بین نمی برد).
مناسب ترین ضدعفونی کننده استریلیزاسیون خوبی ارائه می دهد، بدون آسیب رساندن به سایر اشکال زندگی، خورنده نیست و ارزان است. متأسفانه، ضدعفونی‌کننده‌ها و ضدعفونی‌کننده‌های ایده‌آل وجود ندارند.
ضدعفونی‌کننده‌ها، ضدعفونی‌کننده‌ها به دلیل ماهیت شیمیایی خود، برای حیوانات و انسان‌ها مضر (حتی سمی) بالقوه هستند، بنابراین باید با مراقبت‌های مناسب با آنها رفتار کرد، اکثر ظروف حاوی دستورالعمل‌های ایمنی لازم را به همراه دارند که باید در ادامه مطلب بخوانید.
بیشتر مواد با قدرت باکتری کشی (میکروب کش) حاوی بنزوات دناتونیوم است که یک کاتیون آمونیوم چهارتایی است که به طور تجاری Bitrex نامیده می شود، یک ماده تلخ که برای جلوگیری از بلعیدن طراحی شده است، به عنوان یک اقدام ایمنی اضافی.
ضدعفونی‌کننده‌ها و ضدعفونی‌کننده‌هایی که در فضاهای بسته استفاده می‌شوند نباید با سایر محصولات تمیزکننده مخلوط شوند، زیرا می‌توانند در هنگام وقوع واکنش‌های شیمیایی ثانویه بخار ایجاد کنند، بنابراین توصیه می‌شود برای کاهش خطر مسمومیت در یک منطقه تهویه‌دار کار کنید. آنها اغلب در بیمارستان ها، کلینیک های دندانپزشکی، آشپزخانه ها و حمام ها، در صنایع غذایی، در صنایع شیمیایی داروسازی و غیره برای از بین بردن میکروارگانیسم های عفونی استفاده می شوند.
انتخاب محلول ضدعفونی کننده یا ضدعفونی کننده مورد استفاده به هر موقعیت خاص بستگی دارد. برخی از آنها طیف گسترده ای دارند (تقریباً همه میکروارگانیسم ها را می کشند)، در حالی که برخی دیگر بر طیف باریکتری از میکروارگانیسم های بیماری زا تأثیر دارند. اما به دلیل خواص دیگرشان (مانند خورنده یا سمی نبودن یا کم هزینه بودن) ترجیح داده می شوند.
